مشخصات حیات معقول - 10

حیات طبیعی و معقول

  

«حیات طبیعی محض» درمقابل «حیات معقول»

با مطالعه تاریخ بشری، حیات انسانی به دو نوع «حیات طبیعی محض» و «حیات معقول» قابل تقسیم است. زندگی طبیعی محض نوعی زندگی حیوانی است و افرادی که در آن غوطه ورند، به تنازع بقا مشغولند، درحیات طبیعی محض، افراد فقط به اشباع غرایز طبیعی خود می پردازند و حیات انسانی نیز اسیر خواسته های طبیعی افراد است و ابعاد مثبت وجود انسان نیز به فراموشی سپرده می شود اما حیات معقول عبارت است از: «حیات آگاهانه ای که نیروها و فعالیت های جبری و جبرنمای زندگی طبیعی را با برخورداری از رشد آزادی شکوفان در اختیار، در مسیر هدف های تکاملی نسبی تنظیم نموده، شخصیت انسانی را که تدریجا دراین گذرگاه ساخته می شود، وارد هدف اعلای زندگی می نماید. این هدف اعلا، شرکت در آهنگ کلی هستی وابسته به کمال برین است.» درحیات معقول همه استعدادهای مثبت انسان به فعلیت می رسد و انسان از سعادت حقیقی برخوردار می شود. درمسیر حیات معقول، احساسات خام و ابتدایی انسان به احساسات تصعیدشده و تعلق های جزیی به تعلق های عالی تر تحول پیدا می کند. شخصیت آدمی در مسیر حیات معقول از واقعیات بیرون و درون بهره برداری صحیح می کند، زیرا تمام ابعاد وجودی انسان در مسیر گردیدن های تکاملی قرارمی گیرد.